Ik publiceer dit stuk vanwege het feit dat mijn zusje Yvonne dit ook had wat het afgelopen jaar van kwaad tot erger werd op lichamelijk niveau, waardoor ze via de rechter fiat had gekregen op euthanasie te doen,  het lichaam was op van dit gebeuren.

Yvonne is rustig ingeslapen op 55 jaar  in het bijzijn van haar kinderen en familie op 10 juli 2023.

Persoonlijk ben ik zelf ook nog in verwerking van bepaalde zaken die mijn zusje Yvonne en ik samen heb ondervonden in onze jeugd. 

Robert Bridgeman 31 juli 2023

Persoonlijkheids- deel of demon? 

Paravisie Column Augustus 2023

‘Kleine meisjes worden niet groot’ is de titel van het artikel dat hoofdredacteur Niels Brummelman schreef voor deze uitgave. Het verhaal over de jeugd van Iris van Zomeren is hartverscheurend. Incest, een buurman die zijn handen niet thuis kan houden, pesten op school. Ze verdeelde zichzelf in vijftien deelpersoonlijkheden om zich te beschermen tegen al het geweld en de pijn gedurende haar opvoeding. “Elke deelpersoonlijkheid droeg een geheim in zich”, vertelt Iris. Er wordt dissociatieve identiteitsstoonis (DIS) bij haar geconstateerd en het vraagt jarenlange therapie om te helen. Je kunt je voorstellen dat ik dit artikel, als therapeut en auteur van het boek Trauma, met grote interesse heb gelezen. 

Iris hoorde stemmen in haar hoofd, kenmerkend voor DIS. De stemmen blijken deelpersoonlijkheden die ze namen geeft gedurende de therapiesessies. Nu wil ik jou als lezer een vraag stellen: hoor jij ook stemmen in je hoofd? Het antwoord op die vraag is ‘ja’. Ieder mens heeft stemmen. Waarom heeft dan niet ieder mens een DIS diagnose? Bij een DIS is sprake van een onveilige en onvolledige hechting in de jeugd. Daaroverheen komen heftige ervaringen die vaak te maken hebben met seksueel misbruik en incest. Deelpersonen splitsen af om de hoofdpersoonlijkheid te beschermen, alleen: door de onveilige hechting ontbreekt de krachtige hoofdpersoonlijkheid. De delen nemen daardoor zelf de regie en kunnen op hun eigen moment, bijvoorbeeld bij een trigger die één van de trauma’s activeert, omhoogkomen en de boel overnemen. 

Innerlijke kindstukken 

In jou zijn ook talloze deelpersoonlijkheden aanwezig. Dat komt terug in het werk van Carl Gustav Jung. Ieder mens heeft een hoofdpersoonlijkheid en vele sub-persoonlijkheden. Jij ook. Je hebt innerlijke kindstukken in je die in een bepaald leeftijdsbewustzijn ‘vastzitten’. Een kind dat geen liefde ervaart in een moment, legt dat moment vast in het eigen bewustzijn, zodat het later, als het kind volwassen is, geheeld kan worden. Alle grote en kleine trauma’s die je hebt meegemaakt in je vroege jeugd, zijn dit soort innerlijke kinderen geworden. Ze doen gewoon mee in je dagelijks leven en dat is de verklaring waarom je soms zo kinderachtig of over-emotioneel reageert in bepaalde situaties. Die kindstukken worden dan getriggerd. Het grote verschil tussen jou en iemand met DIS is dat jij (ga ik vanuit) wel in enige mate een veilige hechting hebt gekend in je jeugd, waardoor de hoofdpersoon in jou steviger staat. Het kindstuk neemt daardoor de regie niet over, zoals bij DIS, maar doet alleen even mee, waarna het weer terugzakt in je bewustzijn. Naast innerlijke kinddelen heb je beschermdelen in je die bijvoorbeeld agressief kunnen worden, of zich juist heel verstandig en wijs voordoen. Of die heel grappig doen, of zich juist als een slachtoffer gedragen. Afgesplitste delen van jouw persoonlijkheid die zich manifesteren als een bepaald trauma uit je jeugd wordt getriggerd. Ze kunnen zich ook voordoen als angsten voor binding en verlating. Belt je partner je een dag niet terwijl je vroeger in de steek gelaten bent door je vader? Dan kan maar zo die verlatingsangst opkomen en je gedachten, gevoel en gedrag enorm beïnvloeden. Hoe groter het trauma, des te groter de beschermdelen. 

Onvrijwillige mediums? 

Maar blijft DIS bij afgesplitste persoonlijkheidsdelen? Iris heeft het in haar boek Van waanzin naar wijsheid over Spreeuw, een klein jongetje in haar dat zich over de pijn van haar pesttrauma heeft ontfermd. Een klein jongetje? Maar Iris is toch een vrouw? En Zeebonk, een grote volwassen kerel met bakkebaarden en stoppels. Eh… in een vrouw? En dan Prikkeldraadmonster, een agressief deel dat zich voedt met haat. De transformatietherapeuten, mediums en paragnosten die dit lezen denken waarschijnlijk hetzelfde als ik: dit zijn geen afgesplitste persoonlijkheden, maar entiteiten van buitenaf. De gemiddelde mens heeft een aura als een gatenkaas en is een soort hotel voor entiteiten. Deze wezens kunnen variëren van overleden voorouders, tot dolende spirits en zelfs demonische en archontische wezens die zich voeden met pijn, haat en angst. Entiteiten zijn multidimensionale wezens en kunnen uit alle tijden en plaatsen afstammen. Iris omschrijft dat ze tijdens een workshop in een klooster waar Duitse soldaten gelegerd waren een soldaat door zich heen voelt komen. Niels beschrijft het al in het artikel als hij de woorden van Susan Martinez aanhaalt: ‘Mensen met een meervoudige persoonlijkheidsstoornis zijn mediums die op onvrijwillige basis doden channelen.’ 

Open deur 

Maar het gaat nog verder dan channelen. In het boek Trauma, je bent gek als je het niet hebt, dat ik samen met Christine Pannebakker schreef, brengen we het helder naar voren: een kind dat zich op enig moment bijvoorbeeld heel angstig, verdrietig, eenzaam of boos voelt, is een open deur voor entiteiten. Deze haken aan op de aura van het kind en gaan als het ware door het kind heen leven. Ze produceren gedachten, emoties, overtuigingen, gedragingen en triggers. Omdat ze op zo’n jonge leeftijd al binnenkomen, identificeert het kind zich volledig met de entiteit en gaat zich vereenzelvigen met deze gedachten, emoties, overtuigingen, gedragingen en triggers. Vaak zijn deze samensmeltingen karmisch van oorsprong en is er sprake van karmische contracten. In het geval van Iris lijkt Spreeuw me dan ook de spirit van een overleden jongetje dat aangehaakt is in haar jeugd. Zeebonk een overleden, volwassen man die wellicht een voorouder kan zijn en Prikkeldraadmonster zou een getormenteerde ziel kunnen zijn, maar ook zomaar een demonische entiteit. Stuk voor stuk zogenaamde auralifters. En auralifters die controlerend zijn en zelfs de regie over kunnen nemen, noemen we obsessors. Deze wezens zijn de sturende en bepalende stemmen in onze hoofden die ons aan kunnen zetten tot allerlei neuroses, zelf sabotage en verlangen tot zelfdoding. 

Goed nieuws 

Gelukkig is er goed nieuws. Al deze entiteiten kunnen ook uit de aura verwijderd worden. Overwegend zijn het ziels- fragmenten van overledenen. Wanneer iemand overlijdt, gaat het fysieke lichaam ‘uit’. De meeste zielsdelen worden opgenomen in de volgende dimensie die ook wel ‘het licht’ wordt genoemd. Maar de fragmenten die te laag trillen voor de volgende dimensie door bijvoorbeeld grote onverwerkte trauma’s, diepe geheimen, wraakgevoelens, gehechtheid aan het leven en angsten, die delen gaan niet mee en hechten zich aan de aura van een levend persoon. Meestal is dat een kind of kleinkind. Maar bij gebrek daaraan kan het ook elk ander kind zijn, zolang het maar ingangen geeft als trauma, pijn, eenzaamheid of angst. En (onbewuste) karmische contracten met de overledene heeft. Deze auralifters schreeuwen om heling en er bestaan talloze methoden, werkwijzen en technieken om ze te helpen helen. Hetzelfde geldt voor innerlijke kindstukken, beschermingsmechanismen en de onderliggende trauma’s die zij bewaken. Tegenwoordig bestaan er talloze methoden om hier mee te werken. Een paar voorbeelden zijn transformatieprotocollen, waarbij het licht van de Bron wordt ingezet, regressie en reïncarnatietherapie en het werken met gidsen en lichttaal. Ik kom het regelmatig tegen in de opleidingen en transformatieretraites die wij geven. Een innerlijk kindsstuk vraagt bijvoorbeeld om regressie, liefde, heling en om alsnog op te groeien tot volwassene. Een zielsfragment van een overleden voorouder of ander persoon, vraagt om heling en liefde zodat het alsnog opgenomen kan worden in het licht. En een demon of archontisch wezen kan met behulp van de juiste lichtkrachten geheeld en opgenomen worden in de Bron. Uiteindelijk is alles liefde. 

Ik ben blij dat er, mede door boeken als Van waanzin naar wijsheid steeds meer bewustzijn komt op de invloed van persoonlijkheidsdelen, obsessors en andere entiteiten. Ook binnen de GGZ ontstaat er meer en meer inzicht in de werkelijkheid achter de stemmen. We kunnen de energetische oorzaken van trauma en afgesplitste delen niet langer meer ontkennen.